توصیف ساده این سندروم این است که کلاهک زانو (کشکک) به راحتی نمی‌تواند در مسیرش - در شیاری به نام تراکلئا (بر روی استخوان ران) - بالا و پایین رود.
هر کسی ممکن است به سندروم کشککی - رانی مبتلا شود، اما به دلایلی این عارضه در زنان شایع‌تر از زنان است- به خصوص در زنان میانسالی که برای سال‌های بسیار دویده‌اند.
به گفته پژوهشگران مشکل این است که بسیاری از زنان "بالغ" دچار مشکلات همراستایی در زانوهای‌شان هستند.
پژوهشگران در مقایسه دوندگان زن جوان‌تر و دوندگان زن مسن‌تر متوجه شدند این در یک خط نبودن استخوان‌ها در زنان مسن‌تر شایع تر است. برخی از زانوها به سمت بیرون یا درون قوس دارند یا چرخیده‌اند.
هنگامی که به این علل همراستایی استخوان‌ها در محل مفصل زانو وجود نداشته باشد، کلاهک زانو یا کشکک نمی‌تواند به راحتی مسیر عمودیش به بالا و پایین در هنگام خم شدن و باز شدن مفصل زانو طی کند.
فیزیوتراپیست‌ها برای درمان این عارضه توصیه می‌‌کنند تقویت عضلات چهار سر جلوی ران و کشش دادن به نوار ایلیوتیبیال، تاندون بلندی از بافت همبند که از زانو تا لگن کشیده شده است، انجام شود. اگر این تاندون بیش از حد سفت باشد، کشکک زانو را به یک طرف می‌کشد.
لازم نیست فرد دویدن را متوقف کند، اما باید دویدن را به سه روز در هفته کاهش دهد. همچنین فرد می‌تواند به جای دویدن ورزش‌های دیگر مانند تمرین با وزنه، دوچرخه سواری، یا یوگا را انجام دهد تا ضربات مکرر وارد شده بر زانو در هنگام دویدن کاهش یابد.
